Naskah Sandiwara Radio

Iki  tuladha nggawe naskah sandiwara radio. Muga-muga bisa dadi manfaat kanggo gladhen. Sumangga J

CRITA SAK PINGGIRE PRAPATAN

Narasi : Urip pancen kudu tansah dilakoni, senajan apa wae sengkalane.

Ing Jero Omah Kang rame amerga suarane bocah cilik-cilik kang lagi padha gojegan.

-                      suara rame bocah cilik, suara wong mlaku lan lawang dibuka

Bu Ngatirus     : Assalamualaikum.... bocah-bocah lagi padha ngapa ya..?

-                      suara grudukan bocah mlayu

Rama lan adi-adine     : walaikumsalam...  buk...

Bu Ngatirus                 : kene bocah-bocah padha maem jajan dhisik, ibuk wis gawakake.

Rama adi-adine padha dikon mrene.

Rama                           : inggih bu.. di-adi.. padha renea ditimbali ibuk..

-                      suara manuk sore lan Suara bocah cilik padha ngguyu kesenengen

adi-adine                     : buk aku digendhong...

Bu Ngatirus                 : yaya kene..kene.. mau ora padha tukaran ta nduk? La simbok nangdi rama? Simbok wis dhahar apa durung?

Rama                           : saweg medal sekedhap buk turene tumbas wos... sampun wau dhahar sareng kaliyan ndulang Sri..

Bu Ngatirus                 : yawis nek ngono. Sing padha manut ya karo simbok, rumangsa ibuk iki yen awan ana dhasaran, golek rejeki kanggo kowe kabeh. Namung simbok sing gelem ngancani uripe ibuk..

Rama                           : inggih buk... mangke yen kula sampun ageng kula badhe mbiyantu ibuk, supados ibuk boten rekaos anggenipun madosi rejeki.

Bu Ngatirus                 : iya.. ya nang.. paling penting saiki kowe sekolah dhisik sing bener lan temenan supaya dadi wong kepenak lan bisa nyekolahake adi-adimu kae. Rumangsa kowe bocah barep dadi gantine bapakmu sing wis tilar donya...

Rama                           : inggih bu inggih.. pangestune mawon...

-                      suara adzan maghrib lan jangkrik

Bu Ngatirus                 : bocah-bocah iki wis maghrib, ndang padha wudlu terus sholat lan ngaji nang langgar... padha melu mas Rama ya...

-                      suara jangkrik, adzan lan langkah rada mlayu

mbok Mirah                 : eh.. wis bali kowe rus.. jam pira?

Bu Ngatirus                 : sampun mbok jam 5nan wau.. saking pundi mbok mlayu-mlayu.... ?

Mbok Mirah                : saka warung wong berase entek, piye mau dodolane laris?

-                      Suara iringan sedhih

Bu Ngatirus                 : (nada rendah, lemes)owh yawis mbok nek ngono, laris mbok...

Nanging mau sing duwe toko kandha yen seminggu maneh tokone arep dienggoni. La aku iki malih mumet mbok...

Mbok Mirah                : (kaget) lakok bisa rus?? Sik kandha Kokohe apa Encike nduk? Lakok ndadak temenan...

Bu Ngatirus                 : (sedhih, lemes) wong lorone kandha nyang aku mbok, jarene nang toko kuwi strategis banget nek kanggo dodolan mbok.. la aku iki dadi bingung, amerga bocah-bocah anggone bisa mangan lan sekolah ya seka dodolan sega iki mbok.(mrebes mili)

Mbok Mirah                : (unjal ambegan) sabar dhisik nduk saiki resik-resika dhisik lan donga karo sing Kuwasa supaya oranana apa-apa...

Bu Ngatirus                 : (nangis) iya mbok..

-                      Suara jangkrik bengi lan suara (ngajine Bu Ngatirus)

Narasi                          : Kahanan bar isya’ kuwi nang omah radha sepi amerga bocah-bocah durung padha bali saka masjid, namung suarane Bu Ngatirus kang lagi dedonga. Anak-anake Bu Ngatirus pancen sregep banget soal ngibadah, amerga dhidhikane wong tuwane kawit mbiyen. Ora let suwi bocah-bocah padha bali saka masjid.

-                      Suara jangkrik lan bocah mlayu grudukan

Rama, Raka, Sri lan Bayu: (ngos-ngosan) Assalamualaikum.... buk.. ibuk...

Narasi                         : bengi kuwi kahanan omah Bu Ngatirus kaya biasane, rasa ayem tentrem amerga antarane ibune lan anak-anake padha akur lan ora ana padu-padunan.

-                      Gamelan

Narasi                         : (Suara manuk isuk-isuk) isuk kuwi Bu Ngatirus uwis nyiapake sega gudheg lan janganan liyane. Dheweke pancen keitung wanita kang tatag atine lan uga pekerja keras. Dodolan kuwi sing biyen diayahi bareng dening suwargi Pak Ngaprah. Saben dina Bu Ngatirus tangi gasik kanggo nyiapake janganan sing arep didol ana toko. Dina kuwi dheweke donga supaya dodolane laris kabeh supaya bisa kanggo sangu lan kanggo golek kontrakan liya.

Raka lan Rama            : kula tindhak sekolah rumiyin buk, mbok... Assalamualaikum..

Narasi                          : Raka sekolahane cepakan karo adine, si Rama, umure Raka 14 taun kelas 2 SMP lan si Rama 11 taun kelas 6 SD. Adhine sing nomer telu sekolah nembe TK gedhe lan sing nomer papat nembe rong tahun.

Gamelan

-                      Suara montor, hondha lan wong rame padha tuku

Bu Ngatirus : (gugup wong ngedoli) inggih pak, bu anri rumiyin nggih.. mangga sami lenggahan rumiyin...

Pak Yoyok                 : ya bu.. aku sega gudeg karo teh anget

Bu Mantri                    : kula rames kalih kaliyan gudeg kalih dibungkus nggih bu...

Bu Ngatirus                 : nggih pak nggih bu... mangga menika..

Bu Mantri                    : sedaya pinten bu?

Bu Ngatirus                 : rames kalih pitung ewu, gudeg wolong ewu. Dados sedaya gangsal welas mawon bu.

 Gamelan

(suasana ing warung sebelah, sing dodolane radha sepi) sekitar ana telung bakul sing lagi padha ngrumpi.

Rodiyah                      : (mbatin) Bu Ngatirus Mesti nganggo jampe-jampe!! Dodolane laris banget!!!

Suprih                          : Bu lagi ngapa kok ngalamun? Mikir utang ya? (ngguyu)

Rodiyah                      : ora bu, iki lagek gumun wae. Maune sak durunge ana bu Ngatirus wong tuku padha teka mrene, saiki padha pindah mrana. Sak temene nganggo apa ya bu??

Suprih                          : (melu gumun) iya ya bu, tak rasakake ya kaya mangkono. Iki gon dhewe jam semene wae wis sepi wong tuku, mung siji loro tok. Kating pretil wong tuku.

Rodiyah                      : (mangkel) laiya! Mulane kuwi bu aku iki sak jan-jane rada ora seneng yen Bu Ngatirus dodol ana kono, amerga ya kuwi janganane dhewe dadi ora payu!!

Suprih                          : wis bu yen ngono mulai mengko nek lunga ditutake wae, sapa ngerti lunga menyang dukun.

Rodiyah                      : (sewot) Ya bu..

Bu Samiyono              : ana apa ya bu, kayane kok padha ngomong wigati temenan?

Rodiyah                      : (mangkel) kae lo Bu Ngatirus!! Dodolane laris tenan!!

Bu Samiyono              : owh.. ya jenenge wae rejeki bu wis ana sik ngatur..ora susah digalih, jenengan ya wis tau laris ta?

Rodiyah                      : (sewot) halah jenengan mono ora bela aku!

Bu Samiyono              : bu, ora apik kaya mangkono, areo piye-piye ya tanggane dhewe bu...

Rodiyah                      : (sewot) halah wis-wis bu, pokoke aku mangkel.

Bu Samiyono              : (ngguyu ngadhem-ngadhemi) wis bu. Nek ngono aku tak balik warung ku sik ya.

Rodiyah lan Suprih     : ya...ati-ati bu

Gamelan

Sore kuwi Bu Ngatirus siap-siap bali amarga wayahe uwis sore. Teka-teka Kokoh karo Encik yaiku wong cina sing duweni toko kang disewa dening Bu Ngatirus teka ana toko.

Bu Ngatirus                 : (bungah) alhamdulillah.. sayur lan segane entek kabeh, nek ngene iki aku dadi bisa nyelengi.

Kokoh                         : (suara mobil parkir) selamat sore, sudah selesai jualannya bu?

Bu Ngatirus                 : (kaget rada gugup) owh iya ini Koh alhamdulillah, ini lagi siap-siap pulang.

Kokoh                         : ya syukur kalau begitu, bagaimana bu apa sudah dapat kontrakan lain?

Bu Ngatirus                 : (bingung) belum pak ini lagi mencari.

Encik                           : (nada ora kepenak) saya minta maaf ya bu sebelumnya, tidak memberitahu sejak lama.

Bu Ngatirus                 : iya nggak apa-apa bu.. doakan saja cepet dapat tempat lain.

Encik                           : iya bu

Gamelan

Kaya biasane Bu Ngatirus bali saka warung. Kahanan wengi iki ora kaya biasane, Bu Ngatirus ngrasa luwih duka, amerga wis kurang patang dina durung oleh kontrakan kanggo dodol. Dheweke banjur ngundang anak-anake.

-                      Suara jangkrik lan kodhok bengi-bengi

Bu Ngatirus                 : Rama.. Rama coba adi-adine dikon padha mrene ibu arep ngandani sedela.

Rama                           : inggih bu. Raka, Sri mrene dikandhani ibu.

Bu Ngatirus                 : la simbok karo Bayu ana ngendi Ma?

Rama                           : simbok saweg ngeloni Bayu bu..

Bu Ngatirus                 : owh, yawis nek ngono. Ngene lo anak-anakku `senajan kowe kabeh isih cilik lan dakrasa durung mangsa yen ngerteni bab iki, nanging ibu ngira yen kowe kabeh kudu mangerteni supaya kowe kabeh duwe rasa prihatin ing ati. Nanging upama ibu wis crita aja terus digawe pikiran ya? Terutama Rama lan Raka sing wis padha gedhe. Yen Sri dakrasa durung mudheng. Amarga ya amung kowe kabeh kang dadi pangarep ku mengkone lan amung kowe kabeh kang bisa ngayemake ati inu iki.

Rama lan Raka            : (migatekake ibune kandha) la kados pundi bu?

Bu Ngatirus                 : (kebak rasa asih) ngene lo bocah, ibu mulai sesok senin uwis ora dodolan ana toko cedhak prapatan kae maneh, amerga kontrakane ibu wis arep dienggo marang sing duwe.

Raka                            : (kanti rasa migatekake) lajeng ibu badhe pindhah pundi?

Bu Ngatirus                 : ibu durung ana pandhangan nang... kang ibu bingung kuwi (sedhih)...

Rama lan Raka            : (penasaran) napa bu?

Bu Ngatirus                 : (sedhih) upama ibu mengko durung oleh kontrakan anyar, yen duit sangumu kurang lan nangomah dadi luwih ngirit sepurane ibu ya.. amerga durung ana pemasukan.

Raka                            : (semangat) menawi ngoten kula tak biyantu ibu sade mawon bu!

Rama                           : (kepancing semangat) inggih bu!

Bu Ngatirus                 : (welas asih) ngewangi piye nang? (gumun)Kaya-kaya kowe kok ora duka tak kandhani kaya kuwi?

Raka                            : boten bu, amergi urip menika kedah dipun lakoni kanti rasa seneng, ampun kanti nglokro...

Bu Ngatirus                 : (mrebes mili) iya pancen bener nang, karepe ibu ya bisa nyenengake kowe kabeh, nanging ya piye maneh awake dhewe lagi dicoba marang Sing Kuwasa.

Rama                           : (ngayemi) ibu boten susah duka. Menawi kula gadhah panemu ngaten bu.

Bu Ngatirus                 : panemu apa nang?

Rama                           : ngoten bu, wonten sekolahan menika ingkang saweg dipun remenaken kados sekul bungkus bu ingkang lebete dipun sukani gedelipun.

Bu Ngatirus                 : la apa ana kantin durung ana nang?

Rama                           : dereng wonten bu, menawi wonten kantin menika lak namung maeman instan mawon. Bocah kelas tiga menika menawi les tumbas wonten jawi bu.

Bu Ngatirus                 : (migatekake temenan) la terus pangarepmu piye nang?

Rama                           : nggih menawi ibu mangke dereng angsal kontrakan, ibu ndamel sekol bungkus mawon bu. Kula purun tak sade wonten sekolah.

Bu Ngatirus                 : (sedhih) la apa ora ganggu sekolahmu nang?

Rama                           : boten bu. Mangke menawi wayah ngaso aggenipun kula sadenan.

Raka                            : kula nggih ngoten bu.

Gamelan

Narasi                         : Bengi kuwi dadi bengi kang nyesekake atine Bu Ngatirus, amerga dheweke kudu pontang-panting golek rejeki kanggo nguripi bocah-nocah sakomah. Dheweke bajur kelingan almarhum bojone kang wis ora ana. Bu Ngatirus batin, upama bojone isih sugeng mesti dheweke ora bakal rekasa kaya ngene lan anak-anak sing kudu melu rekasa. Saktemene dheweke ora gelem yen bocah-bocah bgerti bab kahanane golek pangan, amarga supaya ora ganggu sekolahe. Nanging tinimbang dadi pitakonan upama ana kurang-kurange olehe nyangoni luwih becik dhewe blaka marang putra-putrane. Ngewei ngerti bab kaya mangkana uga dirasa ora salah, ya arep-arepe amung supaya bocah-bocah bisa latian prihatin kawit cilik.

Bengi kuwi merga akehe pikiran sing dirasakake Bu Ngatirus banjur meremake mata, nglewati wengi kanti rasa duka ing ati.

Dina sing dijanjikake marang sing duwe toko uwis tekan wayahe, bu Ngatirus trima pindahan. Barang-barang kepekso digawa bali amarga durung entukkontrakan liyane. Dirasa saktemene ya anggone ngontrak durung entek masa nganggone, nanging kok bisa dheweke ujug-ujug dikongkon pindhah dening sing duwe. Padahal yen ngerti cinane kuwi uga duwe toko ora kurang saka lima, nanging kenang apa kok ujug-ujug dikon pindhah. Perasaan kaya mangkono saktemene bayang-bayangi uripe Bu Ngatirus, nanging anggone nglakoni sajak digawe bungah terus lan mung njaluk marang kang Maha Kuwasa.

Kaya sing di rencanakake dening anake, Bu Ngatirus banjur gaweni sega bungkus lan gedel sing arep digawa dening anake ing sekolahan. Ana sekitar sewulan dheweke mung gaweni sega bungkus kang digawa dening Rama lan Raka. Nanging akhire dheweke oleh ide dodol keliling sega bungkus lan gaweni bandeng presto ing kantor-kantor lan pasar. Alhamdulillah dodolane saben dina entek lan bisa kanggo nguripi bocah-bocah saben dinane.

Awan kuwi anggone mlaku keliling adol sega bungkus lan bandeng presto Bu Ngatirus kepingin weruh bekas kontrakane, nanging sing marai kaget  jebule sing nganggoni dudu cinane sing duwe toko, seje karo sing domngake dek wingi. Sing nganggoni toko ora liya ya Bu Rodiyah. Tangga anggone dodolan maune. Awan kuwi warung Bu Rodiyah rame banget. Ing atine Bu Ngatirus krasa gela nanging dheweke nyoba mampir ing warunge.

-                      Suara rame mobil lan motor

Bu Ngatirus                 : Assalamualaikum.. Bu Rodiyah saiki pindhah sebelah kene ta? Rame ya bu?

Narasi                          :  Bu Rodiyah kang kaget amerga ora dinyana-nyana banjur jawab kanti judes, padahal saktemene dheweke isin ora karuan.

Rodiyah                      : (gugup) eh.. iya iki bu

Bu Ngatirus                 : la sing warung kae banjur dinggoni sapa bu?

Rodiyah                      : (ketus) tak dinggokake adiku, saka ngendi bu kok bisa mampir barang?

Bu Ngatirus                 : iki aku nembe keliling dodol bandeng presto saka kantor, yawis bu nek ngono aku tak dhisik.

Rodiyah                      : (ketus) ya ati-ati bu.

(batin) kurang ajar Bu Ngatirus malahan teka mrene barangan. Marakake aku isin. Kira-kira mikir ora ya yen sing kongkon marang Kokohe iku aku. Muga-muga wae ora ngerti.

Gamelan

Narasi                          : isuk kuwi bu Ngatirus nerusake anggone dodolan, kasi tekan sorene olehe muter-muter adol sega bungkus lan bandeng presto. Sore kuwi dheweke ora sengaja diceluki wong wadon saka kadohan.

-                      Suara montor ing dalan gedhe

Bu Samiyono             : (ngundang, bengok) bu!! Bu Ngatirus!! Mrene sedela aku ana sebelah kene.

Bu Ngatirus                 : (bingung) eh sinten nggih?

Bu Samiyono              : (bengok) iki bu aku Bu Samiyono

Bu Ngatirus                 : owalah inggih bu, kula wastani sinten, nyuwun ngapunten saking tebih boten jelas.

-                      Suara nang warung makan

Bu Samiyono             : iya-iya ora apa-apa, iki kene ngumbe wedhang dhisik sedela. Karo ngaso dhisik bu.

Bu Ngatirus                 : iya bu.

Bu Samiyono              : owh saiki dadi adol sega keliling bu?

Bu Ngatirus                 : iya iki bu karo bandeng presto, lah idep-idep tinimbang ora dodol blas bu. Melas bocah-bocah.

Bu Samiyono              ; iya lah bu,

(marang sing duwe warung) mas wedang teh anget siji.

Bu Ngatirus                 : walah bu malah dadi repot-repot.

Bu Samiyono              : ora masalah bu kala-kala wae kok. Areo dhahar sekaliyan ora bu?

Bu Ngairus                  : boten bu maturnuwun.

Bu Samiyono              : owh yawis.. (bisik-bisik) ngene lo bu sakjan-jane aku arep crita marang jenengan nanging durung tekan-tekan.

Bu Ngatirus                 : (gumun) crita apa ta bu kok sajak wigati

Bu Samiyono              : ya crita ngenani bab jenengan kuwi bu.

Bu Ngatirus                 : iya bu kepiye?

Bu Samiyono              : (bisik-bisik) ngene lo bu saktemene aku krungu nalika jenengan dirasani dening Bu Rodiyah lan Suprih, dhewekne kuwi ora seneng karo jenengan bu amerga dodolane jenengan mesti laris tinimbang kae.

Bu Ngatirus     : la banjur piye bu?

Bu Samiyono  : na lebar kuwi aku ngerti yen wong loro kuwi duweni niat ora apik karo jenengan, Bu Rodiyah banjur teka dhewe marang Kokohe. Janjaeni yen bakal bauar sewa luwih larang saka jenengan bu.

Bu Ngatirus                 : (kaget, gelus dhadha) owalah bu, bu. Pantes wae mau aku kaget warunge wis dinggone dhewekne. Bu Rodiyah katon kaget lan mandan sewot bu.

Bu Samiyono              : amarga kuwi bu dheweke wis tumindhak ora becik marang jenengan, pancen warung sing di panggoni jenengan kae sing paling apik dhewe bu kanggone wong tuku.

Bu Ngatirus                 : iya pancen bu, nanging kabeh wis ana sing ngatur.

Bu Samiyono              : iya bu, sing sabar wae ya.. kabeh mesti ana balesane, muga-muga jenengan ya tansah diparingi rejeki sing apik bu.

Bu Ngatirus                 : iya bu, maturnuwun lo dongane.

Bu Samiyono              : iya bu padha-padha, dongadinonga lah bu. Wis iki unjukane diunjuk sik selak adhem.

Bu Ngatirus                 : (suara wong ngumbe) iya bu. La jenengan ndi unjukane?

Bu Samiyono              : aku wis bola-bali bu

Bu Ngatirus                 : yawis bu maturnuwun informasine lan wayahe uga wis sore aku tak pamit dhisik bu.

Bu Samiyono              : owalah bu ora menko wae? Yaya bu sing ati-ati. Iki mung sak iitik kanggo bocah-bocah

Bu Ngatirus                 : walah bu ora susah repot-repot. La jenengan ngenteni sapa bu?

Bu Samiyono              : wis rapapa bu, kala-kala. Iki lagi ngenteni bojoku bu.

Bu Ngatirus                 : yawis bu salam kanggo bapake

Bu Samiyono              : ya bu walaikumsalam

Bu Ngatirus                 : aku dhisikan ya bu?

Bu Samiyono             : iya bu ati-ati..

Gamelan

Narasi                         : ing jero angkot bu Ngatirus olehe batin yen dheweke dideriki dening kancane dipikir banget. Dheweke bingung amarga rumangsa ora tau gawe salah marang liyan. Ujug-ujug oleh balesan kang kaya mangkono. Nanging kabeh kapasrahake dening sing kuwasa.

Tekan omah dheweke  rasan karo simbok ngenani apa kang dingerteni mau

-                      Suara manuk sore

Bu Ngatirus                 : (sedhih) mbok..mbok kene tak critani.

Mbok Mirah                : ya ana apa nduk?

Bu Ngatirus                 : ngene lo mbok, jebul bekas tokoku ae sing nganggoni saiki Bu Rodiyah,

Mbok Mirah                : (kaget) lah apa iya nduk? Kok bisa? Jare dinggoni Kokohe?

Bu Ngatirus                 : ora mbok dadi ngene, aku nembe ketemu karo Bu Samiyono, panjenengae kandha yen sing akon pindah Kokohe ya Bu Rodiyah mbok, jarene arep bayar kontrakan luwih larang saka aku.

Mbok Mirah                : (gumun campur mangkel) lah-lah wong kok do sirik temen yen ana wong sing lagi mrintis, ya muga-muga wae kowe sabar ya nduk?

Bu Ngatirus                 : nggih kula ngoten pasrah kaliyan ingkang wonten Nginggil mbok

Mbok Mirah                : iya bener nduk, wong ala kuwi ora bakal suwi, deloka wae nduk

Bu Ngatirus                 : nggih mugi-mgi mawon paringi sadhar mbok

Mbok Mirah                : iya nduk, yawis kana adus-adus sik resik-resik

Bu Ngatirus                 : iya mbok...

Gamelan

Narasi                         : kaya biasane Bu Ngatirus mlaku muter-muter dodol sega bungkus lan bandeng presto. Ora sengaja dheweke weruh nang prapatan Bu Rodiyah lagi nangis lan bengok-bengok ana ngarep toko. Lan ana kono wis akeh wong-wong padha kumpul. Nanging Bu Radiyah sengaja ora nyedak, kepeksa dheweke takon marang wong kang liwat.

Bu Ngatirus                 : (gumun) pak nuwun sewu menika wonten napa nggih rame-rame?

Wong mlaku                : owh kae warung Bu Rodiyah mau begi dirampok, isine wis entek-entekan.

Bu Ngatirus                 : owalah ngoten pak? Jam pinten?

Wong Mlaku               : sawetara jam sijinan nanging ora konangan kok mbak,

Bu Ngatirus                 : owalah melas nggih pak

Wong Mlaku               : ya.. ngono kae mbak, warung lorone di rampok kabeh.

Bu Ngatirus                 : masya Allah, tegelan banget ngggih. Nggih sampun pak maturnuwun.

Wong Mlaku               : iya mbak...

Gamelan

Narasi                         : ora dinyana yen bakal kaya ngono dadine. Bu Rodiyah kang srakah akhie kudu nrima hasile, dheweke saiki wis ora dodolan maneh amarga ora bisa balik modhal. Seje karo Bu Ngatirus saya suwi dodolane saya laris lan akhire bisa uku warung dhewe ana pasar. Khusus warung makan.

Bengi kuwi Bu Ngatirus lagi leyeh-leyeh amarga keselen, teka-teka an wong nothok lawang

-                      Suara jangkring bengi

Bu Ngatirus                 : walaikumsalam, sinten nggih

Rodiyah                      : niki kula bu, Bu Rodiyah.

Bu Ngatirus                 : (kaget) owalah jenengan, (sajak gumun) mriki mlebet rumiyin

Rodiyah                      : iya bu

Bu Ngatirus                 : tak gawe unjukan sik ya bu

Rodiyah                      : ora susah bu... aku rene amung arep jaluk ngapura karo jenengan

Bu Ngatirus                 : (sajak ora mudheng) njaluk ngapura kepiye bu?

Rodiyah                      : (nangis)aku rumangsa wis salah karo jenenga saiki aku wis ora dhuwe warung bu, aku jaluk ngapura sing gedhe karo panjenengan.

Bu Ngatirus                 : yawis bu rapapa, ora susah digalih, sing uwis ya uwis. Aku ora papa kok bu.        

Rodiyah                      : nanging aku krasa salah banget karo jenengan bu

Bu Ngatirus                 : wis bu ora papa, jaluk ngapura a marag Gusti.

Rodiyah                      : (nangis lan ngrangkul Bu Ngatirus) aku jaluk ngapura ya bu..

Bu Ngatirus                 : iya bu iya, tak ngapura...

Narasi                         : kaya mangkono mau critane Bu Ngatirus kang duwe usaha warung makan ing sak pinggiring prapatan. Dheweke ora tau nyerah senajan digawe ala marang wong liya.